Culture shock
Blijf op de hoogte en volg Haron
10 April 2016 | Zweden, Jönköping
In één van mijn eerste blogs schreef ik al een kort stukje over de honeymoon-fase waar ik toen in zat. Toen was alles nieuw en spannend, alles was leuk en ik genoot met volle teugen. Dat is nu niet meer zo, het is niet meer nieuw, het is gewoontjes aan het worden.
Ik zit nu in de tweede fase van het Culture Shock-model. De negotation-fase. Ik merk dat ik me aan bepaalde dingen van de ‘nieuwe cultuur’ begin te storen. Dit zijn voornamelijk zaken die erg anders zijn dan waar ik vandaan kom. Ik begin te merken dat ik bepaalde dingen raar vind en gewoonweg anders dan waar ik vandaan kom.
Eén van deze dingen is dat mensen hier erg op zichzelf zijn. Waar ik vandaan hoeven mensen niet raar op te kijken als je ze even aankijkt terwijl je langs ze loopt op straat. Hier kijkt niemand elkaar aan, dat wordt niet sociaal geaccepteerd. Dit heeft dan ook weer alles te maken met de Wet van Jante waar ik eerder over heb geschreven. Dit zijn precies het soort kleine dingetjes die me opvallen en die me niet zo goed bevallen.
Ook de taal begint me te storen. Het is lastig dat alles hier in een andere taal is. Gelukkig spreekt vrijwel iedereen hier goed Engels, maar toch zijn alle borden, alle winkels en de reclames en dergelijke in het Zweeds, wat gewoonweg lastig is. Ik ben wel bezig met de taal te leren, hiervoor volg ik vakken. En ook al ging mijn Zweeds examen erg goed naar mijn idee, toch is de taal nog niet zo makkelijk als ik hoopte.
In de vorige periode heb ik het vak intercultural communication gevolgd, bij dit vak hebben we lang gepraat over culture shock en ook hoe je deze ervaring zo goed mogelijk aan kan pakken. Veel mensen, vooral studenten, trekken zich tijdens deze periode terug en worden wat meer op zichzelf. Ik merk dit aan mezelf ook wel, dat ik op het moment liever wat alleen ben. Ik probeer er alles aan te doen om dit niet te laten gebeuren. Sommige mensen hebben zelfs moeite met activiteiten doen buitenshuis tijdens deze periode, dat wil ik niet laten gebeuren. Ik ga gewoon naar de sportschool elke week en ik ga ook geen dingen buitenshuis uit de weg. Ook al voelt het soms ongemakkelijk op het moment om het huis te verlaten, toch wil ik dit niet laten gebeuren.
Het is belangrijk om te accepteren dat je uit je comfortzone moet stappen en dat probeer ik dan ook flink te doen terwijl ik dit ervaar. Hoe meer ik hiermee leer om te gaan, des te eerder deze minder leuke periode en gevoelens voorbij gaan. Vooral in de afgelopen twee weken voelde ik me wat minder op mijn gemak en wat eenzamer. Ik denk dat dit ook vooral komt doordat ik geen school had en ik dus wat minder te doen had. De dagen gingen langzamer voorbij dan normaal gesproken.
Toch moet ik er wel bij vermelden dat er ook genoeg dingen zijn die ik echt geweldig vind aan dit land. Vooral hoe er met kinderen, zwangerschap en ouderschap wordt omgegaan vind ik helemaal top. Zo is er in de sportschool een kinderopvang, mannen lopen bijna vaker met kinderwagens op straat dan vrouwen en er is een erg lang zwangerschapsverlof voor beide ouders in dit land. Ook het land zelf is nog steeds erg mooi en ook al is het niet meer zo leuk als eerst, ik geniet nog wel.
Ik heb er vertrouwen in dat ik wel weer uit deze periode kom en dat ik uiteindelijk mijn tijd hier simpelweg erg leuk ga afsluiten. Ook ben ik blij dat ik bekend ben met het culture shock-model. Hierdoor weet ik namelijk dat het normaal is om dit mee te maken.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley