De laatste maand

De laatste maand is alweer ingegaan en ik mag bijna weer naar huis. Ik kan gelukkig zeggen dat ik met een goed gevoel naar huis kan gaan straks. In het voorbereidende college werd namelijk verteld dat sommige leerlingen met een culture shock weer naar huis gingen. Met andere woorden verlieten ze dus het land met een erg negatieve gedachte ten opzichte van het gastland. Dit gaat mij gelukkig niet overkomen.

Mijn culture shock is helemaal voorbij, ik voel me vrijwel ingeburgerd. Het aparte is dat ik het idee heb dat de middelste drie fases van het model vrij snel zijn gegaan bij mij. Ik zit nu in het laatste deel: adaptation & assimilation.

Dit houdt voor mij simpelweg in dat ik me onderdeel voel van deze cultuur, ook al voel ik me natuurlijk ook nog wel erg Nederlands, en dat ik weet hoe de cultuur grofweg in elkaar steekt. Ook weet ik alles te vinden in de stad en dergelijke, ik voel me hier dus thuis. Zelfs de taal gaat me steeds makkelijker af, ik heb morgen dan ook een presentatie in het Zweeds over een Zweeds onderwerp.

Ik voel totaal geen vijandigheid meer naar de gastcultuur toe. Het allerleukste hieraan is dat ik van mijn beide culturen nu de beste dingen kan pakken en dit kan mixen tot een soort subcultuur voor mezelf. Om eerlijk te zijn, zijn er namelijk nog wel genoeg dingen die ik apart vind aan de Zweedse cultuur. Aan de andere kant zijn er natuurlijk ook ontelbaar veel dingen die ik apart vind aan de Nederlandse cultuur.

Eén ding wat deze hele ervaring mij heeft gegeven en wat ik niet had verwacht, is dat ik mijn eigen cultuur meer ben gaan waarderen. Voordat ik hierheen kwam, was ik niet trots om Nederlander te zijn. Ik zag geen enkele reden waarom ik dat zou zijn. Ik ben mijn eigen cultuur, dankzij de hele culture shock en dergelijke, veel meer gaan waarderen. De zaken die ik aan de Nederlandse cultuur ben gaan waarderen zijn vooral de omgangsvormen en met name het direct zijn. Ik heb het idee dat, dat echt iets typisch Nederlands is. Van geen enkele van de andere culturen hier zijn de mensen direct, wat nogal eens voor botsinkjes heeft gezorgd, als ik weer eens te direct was. Ik heb me hierop moeten aanpassen en ik mis die directheid soms ook erg.

Nu ik geen last meer heb van de culture shock, ben ik vooral de mensen thuis wel erg gaan missen. Tijdens de culture shock miste ik ze al, maar nu ik me hier thuis voel, mis ik de mensen van thuis nog meer om de een of andere reden. Misschien komt dit ook wel doordat het einde in zicht is en ik gewoon erg veel zin heb om mijn oomzeggertje weer te zien.

Op 10 juni, rond 4 uur ’s middags begint mijn reis naar huis. Ik weet nu al dat ik Zweden en vooral de mensen waarmee ik bijna 5 maand heb samengewoond erg ga missen. Ik ben zelfs al plannen aan het maken om af te reizen naar Nürnberg (Duitsland), Buenos Aires (Argentinië) en Halifax (Canada). Ik heb hier gewoon een geweldige tijd gehad en ga met veel plezier de laatste maand in. Toch kan ik ook weer niet wachten om thuis te zijn en iedereen weer te zien. Ik heb dus een erg dubbel gevoel op het moment, maar ik heb het naar mijn zin.